Ons bosje was ooit een kerstboomperceeltje. Toen we hier kwamen wonen was het onbegaanbaar omdat minstens de helft van alle sparren het leven had gelaten en tegen de vlakte was gegaan. Het werd Gerbrant's project. Hij ruimde de omgevallen bomen, koesterde de jonge esdoorn, hulst en vlier, plantte er honderden voorjaarsbollen en tientallen jonge boompjes en legde er paadjes aan. Helaas bezweken er nog heel wat sparren aan de letterzetters die zich tegoed deden aan de door de droge zomers verzwakte bomen.
Binnenkort gaat de oude kapschuur tegen de vlakte; bij elke storm verwachten we dat eigenlijk al maar het blijkt een stevig ding. Over de manieren waarop hij om zal gaan wordt nog gefantaseerd: met mokers of toch met een kabel aan een trekhaak........ ik laat me verrassen!