We hebben nu twee heerlijke weekenden op Priesterink doorgebracht. Weekenden waarin we bewogen van het ene klusje naar het andere. Er is zoveel te doen en geheel zonder plan begonnen we ergens en vonden we onszelf (en de ander) vervolgens in een volledig andere activiteit terug. Je start met ramen zemen, ziet een roos die nog geplant moet worden maar voordat je dat kan doen wil je toch nog een extra metertje van de border omgespit hebben. Tijdens het zoeken naar een schep zie je in het bakhuisje dat rommelhok waarvan je graag wil weten wat daar allemaal ligt en tja, dan wint de nieuwsgierigheid. Oh, de vrijheid om het leven te leven zoals het zich voordoet!
Nu, na twee weekenden is het bakhuisje uitgemest, opgeruimd en ontwebd, is er een deel van de bloemen/pluktuin omgespit, zijn er fruitboompjes en -struiken geplant, zijn de ramen gelapt, is het gras gemaaid en een deel van de moestuin gefreesd met het nieuwe trekkertje.
De dakpannen achter het bakhuis zijn gesorteerd en kwamen goed van pas als windkering bij de kookketel. Het prikkeldraad tussen de tuin en het voormalige weiland is verwijderd en ook de omgewaaide bomen in het weiland van de buurboer zijn bijna weg.
Zusje is al even buiten geweest maar was binnen 10 minuten al kwijt. ik vond haar gelukkig terug in de kapschuur maar ik was zo geschrokken dat we het pas volgend weekend opnieuw gaan proberen. Of in de meivakantie....